พังอ้วนเป็นช้างที่อายุมากที่สุดในกลุ่มช้างที่อยู่ประจำกับเรา แต่อายุไม่ได้ลดความปราดเปรียวของพังอ้วนให้น้อยลงเลย พังอ้วนยังคงสร้างวีรกรรมเล็ดลอดออกจากคอกเวลาที่จรัญออกไปธุระนอกโรงพยาบาลแม้เพียงแค่วันสองวัน ครั้งหนึ่งเจ้าหน้าที่ช่วยกันตามหาพังอ้วนเท่าไรก็ไม่พบ แต่พอจรัญกลับเข้ามาเพียงครู่เดียวก็เห็นพังอ้วนก็วิ่งตามกลับเข้ามาบ้าง ฉะนั้นตอนนี้ไม่ว่าจรัญจะลาไปไหน เขาจะต้องบอกพังอ้วนให้รู้ก่อนด้วยเสมอ

ประวัติพังอ้วน

ด้วยวัย 53 ปี พังอ้วนเป็นช้างที่มีอายุที่สุดในโรงพยาบาลช้างของมูลนิธิเพื่อนช้าง

เมื่อ 15 ปีที่แล้ว นายทหารยศพันตรีท่านหนึ่งโทรศัพท์มายังโรงพยาบาลช้างเพื่อแจ้งว่าพบช้างท้องอยู่ที่วัดแห่งหนึ่ง คือ พังอ้วน คุณโซไรดาจึงขอให้นายสัตวแพทย์ปรีชาเดินทางไปเพื่อตรวจพังอ้วน ซึ่งประเมินว่าพังอ้วนแข็งแรงพอที่จะเดินทางมาโรงพยาบาลช้างได้ เมื่อมาถึงและได้รับการตรวจสุขภาพโดยละเอียดจึงพบว่านอกจากตั้งครรภ์แล้วพังอ้วนยังมีอาการของโรคกระจกตาอักเสบด้วย

ส่วนใหญ่แล้วโรคตาใช้เวลานานในการรักษา พังอ้วนเองก็ใช้เวลานานกว่าจะหาย แต่ด้วยความเอาใจใส่อย่างใกล้ชิดจากพี่เลี้ยง คือ จรัญ รวมทั้งทีมสัตวแพทย์ของโรงพยาบาลช้าง โรคของพังอ้วนก็รักษาได้หายขาดในที่สุด

ในปี 2542 พังอ้วนคลอดลูกช้าง ชื่อ ภูผา แต่กลับต้องสูญเสียภูผาไปด้วยโรคคอบวม เพียงสามปีหลังจากนั้น

แม้จะผ่านเรื่องที่ร้ายแรงมาแต่พังอ้วนเป็นช้างเชือกหนึ่งในโรงพยาบาลที่มีสุขภาพร่างกายครบสมบูรณ์ จึงได้รับสิทธิพิเศษให้อยู่ในรั้วไฟฟ้าทุกวันโดยไม่ต้องล่ามโซ่ เพื่อให้พังอ้วนผ่อนคลาย

พี่เลี้ยงของพังอ้วน

จรัญเป็นคนเดียวที่พังอ้วนยอมสนิทด้วยในตอนนี้ จรัญดูเหมือนจะทำให้พังอ้วนสงบและรู้สึกปลอดภัย พังอ้วนเลยไม่ค่อยจะยอมให้จรัญคลาดสายตา! พังอ้วนมักหนีจากคอกและออกตามหาจรัญผู้หายหน้าไปตัดหญ้าให้พังอ้วน นอกจากดูแลเรื่องอาหารและคอกตามกิจวัตรแล้ว จรัญยังต้องทำความสะอาดตาให้พังอ้วนหากตาเริ่มมีน้ำตา และเป็นผู้เดินรับ-ส่งพังอ้วนที่รั้วไฟฟ้า

จรัญจะยังคงเป็นผู้ดูแลพังอ้วนให้ได้รับความอบอุ่นใจและสุขสบายเช่นนี้ต่อไปทุกวัน

สนับสนุนช้างที่อยู่กับเรา